Ontmoetingen in de lobby

Toen de sessie met de Comité-leden was afgelopen (we hebben ruim een uur met ze gesproken) hadden we eindelijk tijd voor koffie. Daar was het voor die tijd niet van gekomen (wachten op pasjes, zoektocht over het terrein en door de VN-gebouwen). Dus op naar de Serpent-bar, een lobby-achtige ruimte met een magnifiek uitzicht over het meer van Geneve en de achterliggende besneeuwde bergen, naast de grote zaal waar de UPR-sessies plaatsvinden. (UPR = Universal Periodic Review, waarbij de overall-mensenrechtensituatie in een land wordt doorgenomen; zie website)

In de lobby troffen we een aantal collega's van Maria (Justitia et Pax) aan, die drie mensen van minderheidsgroepen in Nigeria ondersteunden bij hun lobby om de positie van de oorspronkelijke bevolking van de Niger-delta onder de aandacht te brengen bij de bespreking van Nigeria, die 's middags zou plaatsvinden.
Bijkletsen, ervaringen uitwisselen.

Nadat we ons eerste blog hadden geschreven, en Maria vooralsnog tevergeefs had geprobeerd contact te krijgen met iemand van de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland in Geneve (zij was geïnteresseerd in onze ervaring bij het Comité) diende onze tweede ontmoeting zich aan, in de persoon van Cees Flinterman, het Nederlandse lid van het CEDAW-Comité. Hij maakt geen deel uit van de werkgroep die de voorbereidende sessie houdt met betrekking tot Nederland (en de andere landen die in januari 2010 worden behandeld), maar was in Geneve voor de werkgroep die de individuele klachten die bij het CEDAW-Comité worden ingediend behandelt. En hij verzuchtte dat er wel wat meer klachten mogen komen; het loopt nog niet storm. Bij deze dus de oproep aan vrouwen / groepen die te maken krijgen met discriminatie en geen gehoor vinden bij de nationale rechter: denk eens aan het Vrouwenverdrag!
Verder gaf Cees Flinterman aan dat steeds meer NGOs tijdens de CEDAW-sessies een lunch of een andere side-event organiseren voor het Comité en andere belangstellenden, om zo wat dieper op een aantal thema's te kunnen ingaan (buiten de paar minuten spreektijd tijdens de officiële sessie en de lobby-gesprekken met indiciduele Comité-leden). In Geneve is hiervoor ook volop de gelegenheid, en hij adviseerde ons dan ook om zeker iets te organiseren als de mogelijkheid zich voordoet, volgend jaar.
Ook sprak hij de hoop uit dat er vanuit Nederland veel mensen van NGO-kant aanwezig zouden zijn volgend jaar. Nu het zo dicht bij is, moet dat kunnen toch? (er gaan heel goedkope vluchten naar Geneve; misschien is er wel een in 1 dag op en neer excursie te organiseren???)

Na het gesprek met Cees Flinterman hadden we nog even tijd om onze aantekeningen van het gesprek met het Comité naast elkaar te leggen en de punten voor een inhoudelijk verslag aan het Netwerk VN-Vrouwenverdrag te bespreken. En de medewerkster van de PV te bellen (en te pakken te krijgen): zij zou proberen in de loop van de middag ons even op te zoeken in de bar. Maar voor het zover was, was het tijd voor Maria om haar vliegtuig te gaan halen. Margreet vloog wat later, zodat zij het tweede blog kon typen (nog steeds met dat geweldige uitzicht), en mogelijk de medewerkster van de PV kon spreken.

Die inderdaad even langskwam. Aan haar verslag gedaan van de sessie met het Comité (globaal de inhoud van de twee vorige blogs). En daarbij nog eens aangegeven dat het van groot belang is dat de Nederlandse regering aan het Comité duidelijk maakt hoe de verhoudingen tussen Nederland en Aruba/ de Antillen precies liggen. En ook aangegeven dat de Nederlandse regering wellicht toch iets zou kunnen betekenen in het faciliteren van rapportage en schaduwrapportage vanuit Aruba en de Antillen. Want hoewel de verhoudingen precair zijn: er moet toch iets zitten tussen kolonialistische bemoeizucht en het onverschillig allemaal maar laten gebeuren (of niet gebeuren)?

Margreet de Boer
10 februari 2009