vrijdag 29 januari 2010

Hoe een panel over reproductieve rechten in Nederland een mooi lobbymoment opleverde

Deelname aan zogeheten 'side events' betekent meestal vooral (informatie) geven, maar soms krijg je er ook wat voor terug.

'Women's Human Rights under siege: the state of sexual and reproductive rights in the Philippines, Egypt and the Netherlands and in the context of hiv/aids'. Dat was de titel van het 'side event' afgelopen maandag, waar ik een bijdrage heb geleverd. De organisatie was in handen van de 'International Commission of Jurists' en het 'Center for Reproductive Rights'.

Susan Timberlake, werkzaam bij UNAIDS, deed de aftrap met een korte introductie over de vaak penibele omstandigheden van vrouwen met hiv/aids. Een gedeelte uit een BBC documentaire over het verbod op voorbehoedsmiddelen op de Filippijnen schokte me door de desastreuze gevolgen ervan voor vrouwen en kinderen (documentaire in 3 delen, zie foto boven en links onderaan). De documentaire diende als illustratie bij de presentatie van Ximena Andión Ibañez (Center for Reproductive Rights). Soha Abdelaty uit Egypte besprak de verschillende mogelijkheden voor 'family planning' (‘geboortebeperking’ klinkt toch anders) in haar land en wat er wordt gedaan om seksueel geweld aan te pakken.

Uit de reactie van het publiek bleek, dat mijn presentatie hun droombeeld over Nederland als het walhalla van seksuele en reproductieve rechten aan diggelen had geslagen. Natuurlijk, Nederland is geen Filippijnen of Egypte en in theorie heeft iedereen, gedocumenteerd of niet, toegang tot gezondheidszorg. Maar de praktijk wijst anders uit:
- een vier keer hogere moedersterfte onder asielzoeksters dan onder witte vrouwen als gevolg van overheidsbeleid
- een veel hogere baby- en kindersterfte onder etnische minderheden in Nederland in vergelijking met de witte bevolking
- de angst van ongedocumenteerde vrouwen met hiv/aids om uitgezet te worden
- een beperkte keuzevrijheid van vrouwen wat betreft 'over tijd' behandeling (abortuspil alleen verkrijgbaar via abortusklinieken en ziekenhuizen en niet bij de huisarts) en het verplaatsen ervan onder abortuswetgeving.

En toen wisten we nog niet dat de pil mogelijk weer uit het basispakket van de zorgverzekering wordt gegooid.

Tijdens het vragenrondje heb ik nog een andere tekortkoming gemeld, namelijk het gebrek aan overheidsoptreden tegen huiselijk geweld, seksueel geweld en seksuele intimidatie. Een derde van alle vrouwen is ooit slachtoffer geweest van seksueel geweld, twaalf procent van alle vrouwen is ooit in haar leven verkracht, maar een nationaal actieplan om seksueel geweld tegen te gaan ontbreekt.

Als enige aanwezige lid van het CEDAW Comité had de Braziliaanse Silvia Pimentel (op foto) zich al verontschuldigd voor haar collega's, die naar de lunch briefing van de NGO's van de Verenigde Emiraten waren. Dat konden we ze niet kwalijk nemen, want deze onderonsjes met het Comité zijn erg belangrijk. Na afloop sprak ik met haar en ze drukte me op het hart mijn presentatie nog zo snel mogelijk aan de comitéleden te geven. Voor haar bleek het tijdens de constructieve dialoog voeding geweest te zijn voor kritische vragen. En ons contact bleek later nog goed van pas te komen.

Linda Mans

Explore: sex and religion in Manila (deel 1)
Explore: sex and religion in Manila (deel 2)
Explore: sex and religion in Manila (deel 3)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten