Het is nu half 3 in Geneve en het ochtenddeel van de dialoog tussen CEDAW-Comite en de Nederlandse regeringsdelegatie is voorbij. Hoe gaat zo'n de bespreking. Op een podium zitten de voorzitter van het CEDAW comite, de Egyptische Naela Gabr en drie (junior) ministers van het Koninkrijk der Nederlanden, geflankeerd door de Directeur Emancipatie van OC&W. Voor het Nederlandse deel van het koninkrijk, is staatssecretaris Sharon Dijksma aanwezig. Aruba en de Antillen zijn beide met een eigen minister vertegenwoordigd.
Als NGO vertegenwoordiging zitten we aan de zijkant van de zaal. Daar tussen zitten de CEDAW comiteleden en aan de overkant zit het ambtelijk deel van de delegatie van de Nederlandse overheid. Het is een zeer grote delegatie deze keer. Men is met zo'n 20 man en vrouw naar Geneve afgereisd. Voor ons als NGO vertegenwoordiging is het een spannende en lastige dag. We kunnen vandaag alleen maar luisteren.
De ochtend begint met de openingsspeech van de bewindspersonen. Het valt ons op dat, wat betreft Nederland, de nadruk daarin ligt op de deelname aan het arbeidsproces van moeders en de in Nederland gebruikelijke ander half verdieners model. Er wordt gewezen op het feit dat Nederlandse vrouwen nu niet meer, zoals in 1964, 60 uur per week aan huishoudwerk besteden.
Over het algemeen draagt het statement in onze oren een grote tevredenheid uit met wat er sinds 1964 is veranderd. De huidige stand van zaken in Nederland is zo slecht nog niet, al wordt onderkend dat er nog een lange weg te gaan is. Onduidelijk is hoe groot de ambitie is echt stappen vooruit te zetten. De ministers van Aruba en de Antillen geven in hun speeches wel aan dat er ruimte is voor verbetering.
Daarna is er ruimte voor vragen van CEDAW comite-leden. Het valt op dat er veel vragen zijn over de doorweking van het verdrag in de Nederlandse rechtsorde en de stellingname van de Nederlandse overheid in de SGP zaak.
Er zijn ook vragen over de emancipatie-ondersteuningsstructuur in Nederland, over hoe de Nederlandse overheid zichzelf monitort om gender impact in kaart brengt. De vraag van comitelid Neubauer was erg helder. De doelstellingen van het vorige emanicipatiebeleidsplan zijn lang niet allemaal gehaald. Zijn er onderzoeken gedaan naar de redenen daarvan en lessen getrokken voor het huidige plan?
In de beantwoording van een paar vragen benadrukte de Nederlandse overheid dat men de rol van civil society belangrijk vind en dat er ook altijd consultatie is. Van onze kant van de zaal wekte dat wel verbazing. We verschillen echt van mening over wat een inhoudelijke deugdelijke consultatie in zou moeten houden. In ieder geval meer dan een oploop waarin NGO's ultra korte statements kunnen uitbrengen (zie ook Schaduwrapportage p. 12), waarna over wordt gegaan tot de orde van de dag.
Ook het antwoord over het voorliggende wetsvoorstel prostitutie waarin o.a de verplichte registratie van prostitutees sloot aan op onze beleving. Er is vanuit de NGO's gedegen kritiek op het wetsvoorstel, juist vanuit de groep die het betreft. Maar de staatssecretaris sprak uit dat men het niet eens is met de NGO's zonder inhoudelijke onderbouwing, helaas.
We gaan nu weer verder met de bespreking. later meer.
Loeky Droesen, aim for human rights
Geen opmerkingen:
Een reactie posten