Impressie van de middagsessie

Ik zit te luisteren met het bekende Verenigde Naties oorschelpje op, waarin de vertalers nu een Spaanstalig Cedaw-lid vertalen. Na een paar uur doet dat schelpje pijn. Ik krijg geweldig respect voor de Cedaw-leden. Drie weken lang, elke dag een nieuw land, waarvan je het beleid en de situatie zo moet begrijpen, dat je er zinnige vragen over kunt stellen. Ik ben na drie dagen al behoorlijk moe. Bovendien moet men de vragen ook nog binnen een zeer beperkte tijd stellen. Houd men zich niet aan de tijd dan verschijnt er in grote rode letter op een TV scherm de woorden: Time’s up!

Om een impressie te geven hoe het hier verloopt beschrijf ik hierbij een paar vragen en opmerkingen op die ik voorbij hoor komen. Een meer bezonken reactie volgt.

Het Cedaw-lid uit Finland krijgt uit de Nederlandse rapportage toch sterk de indruk dat “the employment of women is not taken serious enough”. Vooral het zeer grote percentage parttime werkende vrouwen en de hardnekkigheid van het inkomen- en pensioen gat, baart het Cedaw-lid zorgen.

De lage deelname van vrouwen in top posities in vele beroepsgroepen in Nederland, b.v. universiteiten en bedrijfsleven, roept bij een aantal comitéleden de vraag op wat de overheid hieraan doet. Waarom zijn er zulke lage streefcijfers. Bv 15% vrouwelijke hoogleraren terwijl de Europese Unie een streefcijfer van 25% aanhoudt. Dit probleem is al minstens 20 jaar bekend, maar er wordt nog steeds geen steviger beleid op ingezet.

Zwangere vrouwen die worden verdacht van drugssmokkel kunnen soms wel meerder dagen worden vastgehouden, omdat ze vanwege hun zwangerschap niet door de bodyscanner willen. De Nederlandse overheid zou toch kunnen overwegen echo’s mogelijk te maken, stelt een ander comité lid, in navolging van het schaduwrapport.

Staatssecretaris Dijksma gaat weer het woord voeren. Het valt op dat een aantal voorbeelden nu al voor de tweede keer voorbijkomen. Het antwoord op de vraag wat de overheid doet aan het feit dat er in het Nederlandse onderwijs steeds meer segregatie in de schoolkeuze is, wordt er weer gewezen op een aantal projecten, bv het Beta techniek project. Dit is een voortdurend verschil van inzicht op een groot aantal thema’s tussen de overheid en de NGO’s. Wij zijn er van overtuigd dat structurele problemen zoals de schoolkeuze, die grote impact hebben op de carrière van een mens, niet met een paar projecten op te lossen zijn.

Wat wel interessant is dat de Nederlandse overheid, ook op ons verzoek, specifiek ingaat op de situatie van lesbische vrouwen. Omdat het onderwerp van mensenrechten van homo’s en transseksuelen wereldwijd nog gevoelig ligt is het goed als er binnen een belangrijk VN comité over de rechten van deze groepen wordt gesproken.

De staatssecretaris legt nu uit aan het comité-lid uit China dat er niet echt een probleem is met oudere vrouwen in Nederland. Misschien weet mevrouw dit niet, maar Nederland kun je in twee uur van grens tot grens bereizen en we hebben goed openbaar vervoer. En ja er is wel een armoede probleem met oudere vrouwen en oudere vrouwen leven vaak in een isolement.

Het is bijna 5 uur. De Cedaw-leden hebben nu veel meer informatie en gaan in de komende dagen werken aan de concluding observations. Daarin zullen ze aan de Nederlandse overheid complimenteren over wat in hun ogen goed gaat en voor het overige aanbevelingen doen ter verbetering van de naleving van het VN-vrouwenverdrag.

Loeky Droesen, aim for human rights