Waar wilde het CEDAW-Comité meer over weten?

Over tal van onderwerpen vroeg het CEDAW-Comité nadere informatie van de NGO’s tijdens de informele sessie op maandag.
Zo wilde Soledad Murillo de la Vega (Spanje) weten of er ook buiten de publieke sector betaald zwangerschapsverlof bestond of dat sommige groepen werkende vrouwen uitgesloten er van waren, ze dacht aan deeltijders. We konden haar snel uitleggen dat de enige groep werkende vrouwen die geen betaald zwangerschapsverlof hebben gehad de zelfstandig werkende vrouwen zijn die zwanger waren tussen 2004 en 2008 (en dat de NGOs dat niet in overeenstemming met het Verdrag vinden).

Pramila Patten uit Mauritius vroeg informatie over het resultaat dat de Arbeidsinspectie boekt, nu ze moeten handhaven of werkgevers wel effectief discriminatie bestrijden (mandaat, aantallen klachten, publieke en private sector e.d.).
Omdat deze taak pas per juli 2009 aan het takenpakket van de Arbeidsinspectie is toegevoegd kan daar nog niets over gemeld worden, maar gezien de eerdere ervaringen (seksuele intimidatie) hebben de NGO’s geen hoge verwachtingen.

Violeta Neubauer (Slovenië) bleek zich erg goed in Nederland, de regeringsrapportage en de schaduwrapportage verdiept te hebben – op zich niet verwonderlijk, want ze is rapporteur van het Comité voor Nederland. Maar bij een van onze wandelgangengesprekken bleek dat er ook nog een persoonlijke kant aan zit: haar zus woont al vele jaren in Dordrecht. Ze stelde vragen over de gender equality infrastructuur, ook op provinciaal en gemeentelijk niveau. Ook wilde ze graag weten waarom de laatste jaren de samenwerking tussen de regering en NGO’s zoveel moeizamer gaat. Waarom waardeert de overheid de kritische rol van de NGO’s niet langer?
We konden uitleggen dat er met het huidige kabinet op sommige onderwerpen en bij sommige gelegenheden gelukkig beter samengewerkt wordt, maar dat we nog ver afstaan van het niveau van samenwerking ten tijde van Beijing. Neubauer werkte in 1995 nauw samen met de Nederlandse delegaties (regering en NGO’s) om de rechten van lesbische vrouwen opgenomen te krijgen in het Beijing Platform for Action. Dat is op het laatste moment toen niet gelukt – min of meer geruild tegen de erkenning van reproductieve rechten van vrouwen.

Neubauer wist dan ook nog wel dat minister Melkert destijds in Beijing de lesbische tent op het NGO Forum in Huairou bezocht als een politiek statement. Iets wat uit het institutioneel geheugen van de Directie Emancipatie is verdwenen, zoals onlangs bleek tijdens een overleg over een LBT-side event tijdens de CSW Beijng+15 in maart 2010.
Ons stelde ze de vraag of er opmerkelijke verschillen en ongelijkheden zijn tussen LBT vrouwen en GBT mannen, bijvoorbeeld op besluitvormende posities.
We hebben haar uitgelegd dat ook hier sprake is van gender ongelijkheid.

Andere onderwerpen die werden aangesneden waren: segregatie op de arbeidsmarkt en de NGO visie op de resultaten van het ESF-project Glazen Muur. Er werden vragen gesteld over de positie van specifieke groepen vrouwen: oudere vrouwen, gehandicapte vrouwen, zwarte vrouwen, vrouwen op het platteland zowel arbeidsmarkt, onderwijs en gezondheid.
Ook vroegen Comitéleden zich af of de Antidiscriminatiebureaus gender discriminatie wel voldoende serieus namen.
In de drie minuten die er voor stonden kon dit niet allemaal beantwoord worden en zelfs niet in de extra tijd die we per ongeluk namen – de stopwatch was onzichtbaar van onze NGO-bankjes. Maar in de informele lunch-briefing op dinsdag konden we de beantwoording afmaken en nieuwe vragen beantwoorden.

Leontine Bijleveld